abolfazl fallen

↓سرده نگام یه وقتا تنهام
کاش بتابه نور تبدیل شه به گرما
هرروز جنگ جهانی جنجال
دارم تو افکارم واسه‌ی فردا
تهش میرسم به اون چیزی که میخوام؟
یا تنها هنرم میشه کشیدن سیگار؟
اصلاً دارم من به این کارا چیکار؟
من که زمین خوردم هرروزُ ۳۰بار
شکست دلم ، خورد شد
توسط خودم و این افکار پوچُ
دور شد صبرم از بغلم کم‌کم
من موندم و باز این اشکای زیر دوشُ
ولش کن ، می‌گذره
جون تو می‌گذره
پرده رو بکش کنار نور برات بهتره
حرفای مفتُ کن کارشونو یسره
امروز افتخار بابات و فردا هم پسرت
دوروزه زندگی، همه‌چی تمومه با
دفن و کفن و مراسم هفت و
چند هفته‌ای رفت و
مشکلات همه رفع و
چی مونده از من دیگه؟ بگو چی؟
یه پول کلفت؟ فکره یا اتاق پُرُو؟
افکار پوچُ پلمپ کن و
بخور آب روش یه قُلُپ
شاید هیچی نشدی و بند بودی به باد و اروغ
شایدم رسیدی جایی کردی دهنا رو قُرُق

تاریک بودُ
تابید نورُ
خوابید مهتاب
تابید آفتاب
بارید بارون
خواب‌دید باز اون
بُردی آسون
بازیامونو

شاید اصن منم
شاید منم
یه مشکلی بودم رو مشکلای رو سرم
واسه کارای بدم بودم مدرک و سند
زمین خودم بودم تا دقیقه‌ی نود
مگه میشه جلوی کسی نیوفته چاله؟
تو رو به روال عادی نکنه دچارت
دخل و خرجت جور درنمیاد هیچ‌جور حسابت
ثابت نمی‌مونه زمان میره سن و سالت
چجوری زخمارو نمونه یادم؟
آدما جلوت خوبن و پشتت نموند آدم
دیگه نمی‌ذارم بشه کسی سد راهم
تازه به برق وصلم پ نیا سمت آهن
دیگه خوش ندارم اصلاً بشم مثل سابق
دلم دریا میخواد و یه پارو و یه قایق
دیگه نمی‌خوام راه برم عینهو یه سایه
کف ساحلُ نگاه خب پُره گِل و لایِ

abolfazl fallen